Het lichaam herinnert

Het lichaam herinnert

Je lichaam
is ouder dan je geheugen.
Ouder dan woorden.
Ouder dan je eerste gedachte.

Het draagt sporen van vroeger,
lagen van ooit.
Van generaties die je voorgingen,
van keuzes die nooit genomen zijn,
van verlangens die geen stem kregen
maar wel een plek in je schouders,
in je adem,
in je buik.

Het lichaam
vergeet niet.
Het bewaart.
Het bewaakt.
En soms
houdt het vast
wat allang had mogen gaan.

Elke beslissing die je neemt,
elke weg die je kiest,
ontspringt aan een verhaal
dat zich dieper afspeelt
dan je hoofd begrijpen kan.
Ons levensverhaal
schrijft zich uit in spierspanning,
in houding,
in hoe we ‘ja’ zeggen
of net niet.

En toch—
er is een ander pad.
Een zachter spoor.
Een richting die niet vanuit wilskracht ontstaat,
maar vanuit voelen.
Vanuit vertragen.
Verstillen.
Verzachten.

Een nieuwe beweging
kan pas ontstaan
als het lichaam
iets nieuws mag ervaren.
Niet duwen,
niet forceren,
maar toestaan.

Toestaan dat je rug niet langer hoeft te dragen.
Dat je kaken mogen loslaten.
Dat je hart niet langer op wacht hoeft te staan.

Wanneer je lijf
écht mag zakken—
in de bedding van aanwezigheid,
in de veiligheid van adem,
in het niets hoeven—
dan opent zich iets.
Niet van buitenaf.
Maar van binnenuit.

Dat is waar beweging begint:
niet met meer doen,
maar met minder moeten.
Niet met ‘anders’ worden,
maar met thuiskomen in jezelf.

#verbindenmetjezelfendeander #coachopleiding #lichaamswerk #ademwerk #systemischwerk