Psoasspier

Afgelopen week was dag 1 van ademwerk waar we het leven volop leerden inademen met alles wat het ons brengt en ook waar we aan vasthouden volop leerden loslaten. Alles door de adem. Jouw adem, prana, adem en voel je dankbaar jouw adem er is. Dankbaar voor elke ademteug die je is gegeven.

Onze adem brengt ons bij ons levensverhaal van nu en van ooit.

Ons oude verhaal die vastzit in elke vezel, bindweefsel, cellen, skeletspieren, psoasspieren en ook het diafragma. Deze laatste drie werken samen om ons lichaam te beschermen. Wanneer onze adem bv te snel is denkt het lichaam dat het in gevaar is. Dat betekent dat we chronisch in gevaar zijn. Wanneer de spieren aantrekken vernauwen we in ons lichaam door de stand van ons lichaam.

Onze adem is de weg naar het vernauwen maar ook de weg terug naar een vrij leven. De adem en het lichaam moet zich alleen herinneren waar de weg naar vrijheid ligt.

Jouw adem weer ontmoeten is letterlijk jezelf weer ontmoeten. Vaak ligt de nadruk op het inademen van het leven. Volop leven is verantwoordelijkheid dragen voor jouw leven. Jezelf een volle ja te geven. Dit kan je alleen doen als je ook een volle nee leert geven op alles wat niet meer dient of je tegenhoudt je leven te leiden waar jij van droomt. En dat is zo makkelijk nog niet. Want allerlei overtuigingen spelen mee. Loslaten of anders vasthouden is een van de ingewikkeldste dingen als mens. (Podcast: https://lnkd.in/epYQ72hN)

Hiermee zetten we onder meer ook onze paoasspier vast. Een van de krachtigste spieren in ons lijf. Die vast zit aan ons diafragma. En dit zorgt ervoor dat we niet meer volop ademen. Jouw levenshouding is af te lezen in deze spier. Aankomende donderdag leren we hier meer over en nog twee technieken om voorbij alle lagen van vastgehouden spanning te ademen om vrij het leven aan te gaan. Aan het einde blijft er dan nog maar één ding over. Stilte….

Iedereen is dan thuisgekomen en dat is ook de plek waar er niets of weinig meer is.