Authentiek durven zijn
May 16, 2025Authentiek durven zijn
(Over de moed om jezelf weer toe te laten)
Ze zei het stil.
Zacht.
Alsof het bijna niet gezegd mocht worden.
“Ik weet gewoon niet meer wie ik ben. Alleen wie ik moet zijn.”
Ze glimlachte erbij, zoals je dat doet als je geleerd hebt dat jezelf verliezen draaglijker is dan lastig zijn.
Ze had een topfunctie. Werd gezien als succesvol.
Maar binnenin was het stil geworden.
Niet de serene stilte van thuiskomen, maar de stilte van verdwijnen.
Ze vertelde hoe ze zichzelf al jaren aan het bijsturen was.
In haar stem. In haar houding. In de woorden die ze wél sprak,
en vooral: die ze niet meer durfde te zeggen.
“Ik voel me een toneelstuk in eigen leven,” zei ze.
En toen kwamen de tranen.
Onder dat masker van zelfstandigheid zat iets heel anders:
het meisje dat ooit leerde dat ze pas echt goed was
als ze anderen blij kon maken.
Niet te veel. Niet te zacht. Niet te luid.
Vooral precies goed.
Maar wat als dat masker ooit bescherming gaf,
en nu een kooi is geworden?
We gingen liggen op de mat.
Ik vroeg haar niet om het los te laten.
Alleen om het te voelen.
Het masker. De laag. De vorm.
"Voel maar hoe het is om dit allemaal niet los te hoeven laten,
maar juist mee te nemen.
Je hoeft jezelf niet af te pellen.
Je mag jezelf weer leren kennen."
En terwijl haar adem langzaam zwaarder werd,
haar lijf begon te trillen, verschoof er iets.
Ze fluisterde het bijna,
alsof het te groot was voor woorden:
“Ik mag er dus wél zijn.”
Daar begon het.
Niet groots, niet ineens, maar als een subtiele beweging van binnenuit.
Een paar dagen later stuurt ze me een bericht.
“Ik heb vandaag geen grens uitgesproken…, Ik heb mezelf een ja gegeven.
Voor het eerst.”
Ik voelde me zó echt. Zó mezelf.”
“Ik stond daar. Midden in het gesprek.
En ineens voelde ik: ik hoef het niet meer te doen.
Niet meer glimlachen terwijl het pijn doet.
Niet meer knikken als alles in mij nee zegt.
Maar ik zei ook geen nee.
Ik stapte eruit.
Ik koos.
Voor mij.”
Ze vertelde hoe haar hart bonsde,
maar niet van angst.
Van levend zijn.
Van eindelijk vol in haar lijf aanwezig zijn.
“Het was niet de nee waarvoor ik altijd vreesde,
maar de ja die ik nooit eerder durfde voelen.
Ik hoefde niks te verdedigen.
Ik was er gewoon.
En dat was genoeg.”
Ze had niet alleen een keuze gemaakt
Ze had bestaansrecht toegelaten.
En daarmee veranderde alles.
Niet buiten haar, maar in haar.
En precies dat is het.
Authentiek zijn is geen prestatie.
Het is de thuiskomst in jezelf.
Of je nu voelt dat je zelf meer plek wilt innemen,
of dit werk wilt doorgeven aan anderen,
je bent welkom.
➝ In een 1-op-1 sessie, https://www.raafwerk.nl/coaching
➝ Tijdens de Masterclass Persoonlijk Leiderschap (na 3 jaar ga ik de beroemde masterclass nog 1 keer geven)
➝ Of in een van onze ademwerk opleidingen of de jaaropleiding Verbinden met jezelf en de ander.
Want de wereld heeft geen perfectere versies van ons nodig.
Maar eerlijkere. Echtere. Zachtere. Wijzere.
Sat Nam
(ik leef mijn waarheid)
