Waarom Hoogsensitieve Leiders Vaak Te Lang Doorgaan — en hoe je je interne grens weer gaat voelen

Wanneer je hoogsensitief bent en leiding geeft, leef je met een zenuwstelsel dat verfijnd waarneemt. Je voelt niet alleen wat zichtbaar is, maar ook wat op stil niveau beweegt: de verandering in toon, het kleine verschil in ademhaling, de spanning die zich in een gesprek ophoopt zonder uitgesproken te worden. Je lichaam registreert sneller dan je denken kan volgen. Het is bijna alsof je voelt met een andere zintuiglaag — één die woordloos, direct en precies is. 

Maar diezelfde gevoeligheid, diezelfde bekwaamheid in waarnemen, kan er ook toe leiden dat je lang doorgaat, vaak langer dan goed voor je is. Niet uit naïviteit. Niet omdat je niet weet hoe het anders moet. Maar omdat je niet hebt geleerd om op tijd terug te keren naar jezelf. Ook omdat het een voelspriet ís die voortdurend waakzaam blijft voor veiligheid — je scant onbewust de omgeving, steeds opnieuw.

Vanuit die constante afstemming kan het waardevol zijn om te leren hoe je je gevoeligheid niet verliest, maar juist als kracht inzet. ➝ Lees hier hoe coaching voor hoogsensitieve leiders je helpt om met meer rust, begrenzing en helderheid leiding te geven.

Veel hoogsensitieve leiders hebben niet geleerd waar hun interne grens voelbaar is.
Niet als gedachte. Maar als lichaamssensatie.

Ze leerden zich vroeg aanpassen aan wat er nodig was:
de sfeer bewaken,
de spanning verzachten,
de onderstroom lezen,
de groep dragen,
de ruimte overeind houden.

En zo is de aandacht, heel subtiel en heel logisch, naar buiten gericht geraakt.

Niet omdat je geen zelf hebt. Maar omdat jouw systeem ooit leerde dat verbinding eerst moest komen. Adem later. Eigen ritme daarna.

Dit is hoe gevoeligheid zich verdiepte tot een instrument van zorg.

Waar die gevoeligheid vaak begint

Hoogsensitiviteit kan aangeboren zijn — een natuurlijke fijngevoeligheid, een open zenuwstelsel dat nu eenmaal meer registreert dan gemiddeld.

Maar gevoeligheid kan ook ontstaan of versterkt worden door:

• een jeugd waarin spanning tussen mensen voelbaar was, ook als er niet over gesproken werd

• een omgeving waarin je zacht leerde “de temperatuur in de kamer” te lezen om verbonden te blijven

• ervaringen waarin je lichaam alert moest blijven om veiligheid te bewaken

• systemen waarin jouw aanwezigheid stabiliteit bracht

Daar, in dat vroege leren, ontstaat een diep weten, maar ook een diep dragen.

Het lichaam wordt het instrument dat alles opvangt.

En zolang het lichaam geen plek heeft om terug te keren naar zichzelf, raakt het langzaam overbelast.

Niet omdat jij te veel voelt. Maar omdat jij nooit hebt geleerd waar jij eindigt en de wereld begint.

Overprikkeling is geen teveel aan prikkels

Overprikkeling ontstaat wanneer er te weinig ruimte is tussen jou en wat je voelt.

Wanneer jouw lichaam voortdurend meebeweegt, meedraagt, meeresoneert, zonder het moment waarop jij weer thuiskomt in jezelf.

Het resultaat is herkenbaar:

Je slaapt wel, maar de rust landt niet.
Je bent stil, maar het wordt niet stil vanbinnen.
Je hebt tijd, maar geen ruimte.
Je bent aanwezig, maar niet thuis.

En ergens in jou klinkt een fluistering die langzaam luider wordt:

Ik ben verantwoordelijk, maar ik ben moe.
Ik voel veel, maar ik kan niet meer herstellen.
Ik draag het allemaal, maar ik raak mezelf kwijt.
Ik leef voort, maar ik mis mezelf in het midden.

Deze moeheid is een teken dat je lichaam naar binnen wil.
Dat het tijd is om te voelen, en gericht naar binnen te zijn, zonder gericht te zijn op de ogen van de ander.

De interne grens terugvinden

Een grens is niet iets dat je besluit.
Het is iets dat je voelt.

Je interne grens voel je door te leren blijven bij jezelf, bij jouw adem. Bij de sensaties van je lichaam als richtingaanwijzer.

in de verzachting van je middenrif,
in de adem die weer naar beneden zakt,
in de ruimte achter je borstbeen,
in de zwaarte in je bekken die als anker begint te dienen.

Wanneer je grens voelbaar wordt in je lichaam, verandert de manier waarop je aanwezig bent.

Je hoeft jezelf niet te beschermen.
Je hoeft geen muren op te trekken.
Je hoeft niet harder te spreken, of minder te voelen.

Je blijft thuis in jezelf, ook wanneer je midden in een ruimte, gesprek, taak of verantwoordelijkheid staat.

Dit is belichaamde draagkracht.
Dit is volwassen gevoeligheid.
Dit is leiderschap zonder overbelasting.

Voor wie dit is

Voor leiders, ondernemers en professionals die veel voelen, veel zien, veel dragen, en verlangen naar rust zonder kleiner te worden.

Je hoeft niet minder gevoelig te worden. Je mag leren vol aanwezig te zijn in wie je bent.

Over mij

Mijn naam is Sharon Hanegraaf.
Ik ben zelf hoogsensitief.
Ik ken de vermoeidheid die niet verdwijnt met vakantie.
Ik ken het gevoel van dragen zonder uit te ademen.
Ik ken het gevoel van alles zien, maar nergens landen.

Mijn begeleiding is geen methode. Het is aanwezigheid, afgestemd op het lichaam, het tempo en het systeem dat je draagt. Zacht. Helder. Aardend. Met ruimte voor wat echt is.

Als dit resoneert

Fijn met je kennis te maken als dit resoneert, en dan voel je vanzelf of het bij je past.

Plan een Oriënterend Gesprek
www.raafwerk.nl/orientatiegesprek