Wanneer je leert kijken met jouw eigen ogen — en niet langer met die van de ander

persoonlijke ontwikkeling • persoonlijk leiderschap • zelfliefde • systemisch werk • lichaamsgericht werken Nov 2025

Er komt een moment waarop je merkt dat je jezelf niet meer verder kunt vormen met denken.
Niet meer verder kunt trekken aan discipline, begrip of wilskracht.
Niet meer kunt bouwen op nog een boek over persoonlijke ontwikkeling, of nog een podcast over persoonlijk leiderschap, of nog een oefening over zelfliefde.

Dat is het moment waarop het lichaam stil — of soms luid — laat weten:
Het verhaal dat je leeft, is niet het jouwe.

En dat doet pijn.
omdat je jarenlang hebt geprobeerd jezelf te worden door de ogen van een ander.

Veel mensen die ik begeleid beschrijven precies dat moment:
een subtiel, maar niet meer weg te drukken besef dat hun leven niet klopt.
Niet omdat er grote problemen zijn,
maar omdat ze zichzelf kwijt zijn geraakt in oude patronen, oude stemmen, oude systemen.

Ze zeggen dan dingen als:

“Waarom voelt mijn leven niet van mij?”
“Waarom blijf ik mezelf verliezen in verwachtingen?”
“Waarom weet ik wel wat ik wil… maar voelt het niet veilig om ervoor te kiezen?”

👉 lees meer over coaching voor persoonlijke ontwikkeling en zelfliefde

Waarom we zo vaak naar onszelf kijken met de ogen van een ander

Onderzoek binnen de polyvagaal theorie laat zien dat ons zenuwstelsel zich vormt in verbinding.
Als je jong bent, kijk je naar jezelf door de ogen van je ouders, je omgeving, het systeem waar je vandaan komt.

Wanneer je veel moest aanpassen, zorgen, presteren, pleasen, vasthouden of dragen,
dan leer je al vroeg:

● dat jij oké bent als de ander oké is
● dat jouw waarde afhangt van hoe anderen je zien
● dat liefde gelijkstaat aan kijken of je voldoet

Dat maakt dat veel mensen — gevoelig, slim, bewust — vastlopen.
omdat ze niet hun eigen ogen  en hart gebruiken.

Ze blijven zich richten naar buiten:
Wat vindt de ander?
Wat hoort?
Wat moet?
Wat levert liefde of erkenning op?

En zo wordt het hart langzaam dof.
Niet uit gebrek aan zelfliefde,
maar door een te diep aangeleerde gewoonte om jezelf via de ander te definiëren.

De oude verhalen zitten in het lijf, niet in het hoofd

Je hoofd begrijpt alles.
Het kan analyseren, reflecteren, verklaren.
Maar oude verhalen — die zitten in het lichaam.

● in je borstkas die strak blijft
● in je adem die hoog zit
● in je bekken dat nooit ontspant
● in je schouders die blijven dragen
● in je keel die wil spreken maar niet durft

Dit zijn de plekken waar systemische dynamieken zichtbaar worden:

loyaliteit
schuld
plaats
verstrikking
draaglast
oude verantwoordelijkheden

Systemisch werk laat zien waar het verhaal ontstond.
Maar dat is slechts stap één.

Een nieuw verhaal ontstaat niet door inzicht,
maar door aanwezigheid.
Door ademen.
Door voelen.
Door volwassen worden op de plek waar je ooit bent vastgelopen.

Een nieuw verhaal kan alleen geschreven worden in het hier en nu

En dat is precies waarom zoveel mensen vastlopen in persoonlijke ontwikkeling:

Ze proberen een nieuw verhaal te schrijven
met het oude systeem nog actief in hun lichaam.

Je kunt jezelf niet bevrijden
vanuit dezelfde spanning waarin je jezelf verloor.

Zelfliefde vraagt om zakken.
Persoonlijk leiderschap vraagt om vertragen.
Persoonlijke ontwikkeling vraagt om eerlijkheid die je lijf kan dragen.

Een nieuw verhaal ontstaat wanneer je:

➝ je adem meeneemt naar de plek die je vermijdt
➝ je lichaam ontspant in wat je vroeger niet kon voelen
➝ je volwassen zelf opstaat naast je gekwetste delen
➝ je niet meer leeft vanuit het verleden, maar vanuit aanwezigheid
➝ jezelf ziet met jouw ogen — niet met de ogen van toen

Daar, precies daar, verschuift alles.

De verschuiving ontstaat wanneer je ademt naar wat vastzit

Het lichaam liegt niet.
En het lichaam bewaart alles wat nooit een uitweg vond.

Wanneer je ademt naar spanning, naar angst, naar oude overtuiging,
gebeurt er iets dat denken nooit kan bereiken:

Het systeem ontspant.
Het zenuwstelsel herstelt.
Het lichaam geeft het oude verhaal terug aan waar het hoort.
En er ontstaat ruimte.
Ruimte voor keuze.
Ruimte voor zelfliefde.
Ruimte voor volwassenheid.

Dat is persoonlijk leiderschap op het niveau waar het leven daadwerkelijk verandert:
van binnenuit.

Niet in het hoofd.
Maar in het lichaam dat eindelijk weer mag vertrouwen.

De weg naar jezelf: met jouw hart en ogen leren kijken

Veel mensen zeggen dat ze zichzelf kwijt zijn.
Maar eigenlijk zijn ze nooit echt bij zichzelf begonnen.

Wanneer je leert kijken met jouw eigen ogen —
zachte ogen, eerlijke ogen, volwassen ogen —
wordt alles anders.

Je keuzes worden helder.
Je grenzen worden voelbaar.
Je tempo wordt natuurlijk.
Je richting wordt zichtbaar.
Je leven wordt van jou.

En precies dat is wat mensen diep van binnen zoeken:
niet nóg meer kennis,
maar thuiskomen.

Voor wie deze manier van werken is

Deze vorm van lichaamsgericht en systemisch werken past bij mensen die:

gevoeliger zijn dan ze tonen
veel denken maar weinig landen
zichzelf kwijt zijn in verwachtingen
niet meer willen overleven maar willen leven
diepere zelfliefde willen ontwikkelen
persoonlijk leiderschap willen voelen in plaats van begrijpen
willen begrijpen wat van hen is — en wat niet

Het past niet bij mensen die snelle oplossingen zoeken
of alleen via het hoofd willen werken.

Een hint naar de opleiding – Verbinden met jezelf en de ander

Als dit resoneert —
als je voelt dat je lichaam ontspant en je systeem reageert —
dan is dat geen toeval.

Dit is precies de beweging die we mensen leren in de opleiding:

Verbinden met jezelf en de ander.

Waarin inzicht staat naast daadwerkelijk bewegen. Waar jezelf voorgaat en waarin je anderen leert begeleiden vanuit een holistische werkwijze.

👉 Lees meer over de opleiding Verbinden met jezelf en de ander
👉 Of plan een oriënterend gesprek